Thursday, May 24, 2007

Astig ang weekend na ito

Astig ang weekend na ito

Kung mapapansin, hindi creative yung title ng entry na ito. Panu ba naman, pinupuna ng mga tao dyan. Ahem. Ahem. John Lloyd. Grabe itong linggong ito. Sobrang emotional torture at instability ang naranasan ko. Pero it ends with a bang. haha. Labo talaga.

Unahin ko na yung karanasan kong kasama ang aking mga blockmates nung Saturday. Grabe, the best talaga sila. Niyaya kasi ako ni Don na maging bahagi ng kanilang psychology project. Eh di syempre payag naman ako kasi kasama rin yung iba ko pang blockmates. Nalaman ko na lang bago kami pumunta dun sa bahay kung saan gagawin yung inuman na puro mga lalaki pala ang kanyang groupmates. Meaning, only girl na naman ako. Oh well. Eh di ayun na nga. Sobrang na-enjoy ko talagang kasama sila. Si Chester may nalalaman pang hula-hula. Astig nga eh. Sana totoo yung hula nya sa amin ni *a****. Haha. Anladi. at sinabi pa niyang ang laki raw ng problema ko sa nararamdaman ko para sa isang lalaki kaysa problema nung lalaki sa nararamdam niya para sa akin. Kaya raw kami namomroblema ngayon. Hay… Tapos, naintriga ko sila. Feeling ko ang mga lalaki nag-uusap din talaga sa mga problema nila sa mga babae. Usually, nagkukulitan lang kami sa block kaya naman hindi ko gaanong alam ang kanilang mga buhay pag-ibig. Sa bahay na yun, hindi lang kami ng mga blockmates ko ang nandun. Andun din yung mga barkada nung may-ari ng bahay. Eh tinamaan na ako kaya sobrang antok na antok na ako. Kaya naman sinubukan kong matulog sa may rocking chair. Pagmulat ko, may dalawa ng guys na nakaupo malapit dun sa kinauupuan ko. Kaaliw nga kasi tinatanong talaga nila ako kung okay lang ako. Eh di yun na. Usap-usap. Miguel yung pangalan ng isa. Napansin ni Don yun. Siyempre, inaasar na niya ako. Kumusta naman yun. At sinubukan pa niya kaming kunan ng litrato. Buti na lang, nung latter part sumama na sa pag-uusap namin sina Omar at Konde. That time, busy sina Jeuz, Daniel, Melvin at Chester sa paglalaro ng poker. After nun, umuwi na kami at nakarating ako ng bahay ng 12am ng Sabado.

Pangalawa naman ay ang aking Gabay experience. Natulog ako ng masama ang loob dahil na rin sa mga nangyari nung buong linggo. Oo, enjoy talaga akong kasama ang aking mga blockmates pero tuwing naba-blangko ang isip ko, nararamdaman ko yung kirot. Hindi ito OA. Seryoso ito. Nagising ako ng 3:30am para maghanda sa pagpunta namin sa Tagaytay. Kasama ng kirot ng puso at malupit na hang-over, pumunta na ako sa Mcdo Katipunan. Ayun. Punta kaming tagaytay. Bago nun, dumaan kami sa bahay nila John Lloyd. Grabe, ang hot ng kapatid niyang pangalawa. Kaso sa picture ko lang nakita. Humirit pa nga akong, "lloydie, saan yung pangalawa mong kapatid?" Nandun pala yung mama niya na na-feel kong narinig yung sinabi ko. Nagtinginan nalang kami ni Tina. Hahaha. Anlandi talaga. Nalaman ko pang nakawala na si Coco. Hay… sayang naman, lloydie. Sa susunod na Christmas, tamagotchi ang ibibigay ko sa iyo. Tapos, pumunta na kami ng Tagaytay kung saan gaganapin yung Super Planning. Feel ko naman kasya kaming lahat dun. Ang sarap talaga dun. Kahit katirikan ng araw, malamig pa rin ang simoy ng hangin. Nakakawala ng lahat ng anxieties ko sa buhay. Isa pang na-realize ko habang nandoon, ang bitchy ko talaga at ang nega mag-isip. Shucks. Kailangan ko nang ayusin ang aspekto kong iyon kung hindi mas maraming tao ang maitutulak ko palayo sa akin. Ayaw ko naming mangyari yun.

Pangatlo, ang meeting with Alumni. Napagtanto ko talaga na ibang klaseng karunungan talaga ang naidudulot ng karanasan. Ang galing nila magsalita.

Thursday, May 17, 2007

My blockmates keep me sane

My blockmates keep me sane

Yes. My blockmates keep me sane. hahaha. Yes. My blockmates keep me sane. They keep me sane. Am I insane? No, I'm not for my blockmates keep me sane. hahaha. They keep me sane. hahaha. Natatawa na lang ako sa kasabugan ng buhay ko. Ang saya talaga kapag kasama ko sila kahit binubully nila ako. Sobrang hindi ko sila ipagpapalit sa iba.hahaha.

Nga pala, Super astig itong kantang ito. Ang tagal ko nang gusto yung melody nito katulad ng pagkagusto ko sa Beer ng Itchyworms. Share ko lang.

Oo

by Up Dharma Down

hindi mo lang alam naiisip kita
baka sakali nga maisip mo ako
hindi mo lang alam hanggang sa gabi
inaasam makita kang muli

nagtapos ang lahat sa di inaahasahang
panahon at ngayon akoy iyong iniwan
luhaan, sugatan, di mapakinabangan
sana'y nagtanong ka lang kung di mo lang alam
sana'y nagtanong ka lang kung d mo lang alam

ako'y iyong nasaktan
baka sakaling lang maisip mo naman
hindi mo lang alam kay tagal na panahon
ako'y nandirito parin hanggang ngayon para sayo

lumipas man ang araw na ubod ng saya
hindi pa rin nagbabago ang aking pagsinta
kung ako'y nagkasala patawad na sana
ang puso kong hangal ngayon lang nagmahal

wooh, hindi mo lang alam ako'y iyong nasaktan
o baka sakaling ngang maisip mo naman
puro siya na lang... sana'y ako naman
hindi mo lang alam ikay minamasdan
sna'y iyong mamalayan
hindi mo lang alam hindi mo alam

kahit tayo'y magkaibigan lang
bumabalik lahat sa tuwing nakukulitan
baka sakali lang maisip mo naman
ako'y nandito lang hindi mo lang alam
matalino ka naman

kung ikaw at ako ay tunay na bigo
sa laro na ito ay dapat bang sumuko?
sana'y di ka na lang pala aking nakilala
kung alam ko lng ako'y iyong mssktan
narito, sana'y nakinig na lang ako sa nanay ko

hindi mo lang alam akoy iyong nasaktan
o baka sakaling ngang maisip mo naman
puro siya na lang.. sana'y ako naman
hindi mo lang alam ika'y minamasdan
sana'y iyong mamalayan
hindi mo lang alam ohhh

malas mo
ikaw ang natipuhan ko
hindi mo lang alam ako'y iyong nasaktan

Kumusta naman ang blog ko. natatadtad kita ng posts. Sorry outlet na naman kita.

Wednesday, May 16, 2007

Windang

Una, pasensya sa mga Gabayano, Matanglawin Peeps, psych at is groupmates. Tatakas lang ako sandali.

Naalala ko sa section 1 artikulo 14 ng ating konstitusyon (tama ba yun? haha) nakasaad na ang lahat ng Pilipino ay may karapatang maglibang.

Pero sa estado ng buhay ko ngayon, hindi na ako nalilibang. Ngayon, pinanghahawakan ko na lang ang konsepto ng delayed gratification. Nakakawindang na talaga ang buhay ko. Sana magrewind na lang ang lahat ng bakasyon bago ako pumasok sa Ateneo. Yun na yung pinakahuling alaalang natatandaan kong hindi pa komplikado ang aking buhay. Yung tipong hindi ako namomroblema sa mga usapin tungkol sa pag-aaral, pera at pag-ibig. Yung tipong ang ginawa ko lang ay makipagchikahan sa mga kaibigan ko at mag-aral nang onti. Yung tipong ayos yung relasyon ko sa halos lahat ng malapit sa puso ko. Yung tipong tawa lang ako nang tawa at wala pa ko talagang konsepto ng sakit, pagdurusa at pagkabigo.

Oh well, kailangan ko na talagang haraping wala na ako sa aking comfort zone. Matagal ding umikot ang mundo ko sa sarili ko lang. AKO ay ganito. Kailangan KO ng ganito. Gusto KO si ganyan. Ako na lang ng ako. Honga, egocentric ako at ngayon lang siya lubusang tumatalab sa akin. Litong lito na ako.

Pasensya na sa mga taong nasaktan ko at lahat lahat.

Kakawindang talaga...

Akala ko ginagawa ko ang mga bagay-bagay para sa iba. Ang totoo naman ay para ma-satisfy ang aking ego. Hay...

Saklap. saklap.

Tuesday, May 15, 2007

Mayo na...

Mayo na. Gusto ko sanang magbahagi ng kung anuman kaya lang hindi na masundan ng kamay ko ang sinisigaw ng isip ko at tinututulan ng damdamin ko. shucks. ang drama. Ang hirap pa lang magpaka-abnormal. Ang hirap pa lang gawin ang mga bagay na ekstraordinaryo. Feeling ko, kailangan ko nang magreformat ASAP dahil hindi na compatible ang iba kong prinisipyo sa mga pinaggagagawa ko sa buhay kaysa naman bigla na lang akong bumigay at masira.

Ika nga, "What does not destroy you, makes you stronger." Hindi ako bibitiw at patitinag. Sorry.