First dell experience

Dapat sa mga oras na ito ay abala ako sa paggawa ng aking lab report. Pero hindi. Ibang milagro ang ginagawa ko. Totoo naman di ba? Mas matimbang ang walang kuwentang nagpapasaya sa’yo kay sa dun sa mas may sense pero nagpapalungkot naman sa iyo.
Eto ang una kong blog entry gamit ang bago kong gadget. Shet. Ang sarap ng feeling nang una kong makita ito. Para akong nanalo sa lotto. Dell ang tatak nya. Pero kahit, downy pa masaya na ako.
Isang gabi na kaming nagsasama. Masaya naman ako. Sa umpisa. Kasi naman napakabigat niyang pasanin. Halos nabali na ang likod ko sa pagbuhat sa kanya. Pero masaya pa rin ako. Any ways, hindi ito ang gusto kong ikuwento…

******* *******

Papunta na ako sa iyo. Kinakabahan, kasi sobra akong nanabik na makita ka. Grabe yung pagkabog ng dibdib ko. Pamatay. Nagulat ako kasi habang papunta sa iyo, may dalawa akong kakilalang hinalikan ako. Sa loob loob ko, sana ikaw na lang yun. Kahit magdamag mo pang hiramin ang pisngi ko para halikan ay ibibigay ko.

Binuksan ko na ang pinto. Andun ka. Nakangiti sa akin. Grabehan talaga yun. Di ako makahinga. Biglang umikot ang aking paningin at hindi ko na alam kung anong nangyari sumunod.

Mukha mo ang unang bumungad pagkadilat ng nasisilaw ko pang mga mata.

Sabi mo: okay ka na ba?
Tanong ko: nasa langit na ba ako? Akala ko kasi anghel eh.

Tumawa ka. Ang mapula mong mga labi, ang nangungusap mong mga mata. Mahihimatay na naman ba ako? Kaka-disorient ka talaga ng mundo.

Hinawakan mo nang dahan dahan ang kamay ko.

Sabi mo: kinabahan ako, kala ko ano nang nangyari sa iyo.
Sagot ko: nahimatay ako dahil sa kakisigan mo

Tumawa ka ulit. Ang mapula mong mga labi, ang nangungusap mong mga mata. Mahihimatay na naman ba ako? Kaka-disorient ka talaga ng mundo.

Sabi mo: (ay wala ka palang sinabi dahil puso na natin ang nag-usap)
Sabat ko: (ay wala rin pala, kasi nawindang na ako nang tuluyan)

Lumapit ka sa akin hanggang isang pulgada na lang ang layo mo. Tinitigan mo ako. Pumikit ka at inalay ang matamis mong halik. No choice na ako eh. Alangang ipahiya pa kita. Tinanggap ko naman iyon…libre naman.
Yung mga ganung eksenang tila sa fairy tale mo lang mababasa. Pang telenobela ang plot. Pang Joniko’s collection pocketbook ang script. Pang blockbuster ang linya. Akala ko sa pantasya ko lang mangyayari iyon.
.
Oo na, sa pantasya ko lang...

Binuksan ko na ang pinto. Nakita kitang abalang kausap ang girlfriend mo. Bigla akong napaisip, covetousness na ba iyon?

Pagdating talaga sa iyo, nagkakasala ako…

Basta para sa iyo handa akong magkasala.