Takot pa?!
Songs for the week:
Mahilig akong makinig ng musika pero kaya ko namang hindi makinig nang madalas. Hindi rin ako gaanong mapili sa mga genre. Nasasakyan ko naman halos lahat ng trip nila (maliban na lamang sa cueshe at hale).
Ngayong mga nagdaang araw, talagang tumatalon ang puso ko sa tuwa kapag naririnig ko ang beer ng itchyworms na pinatutugtog. Medyo kantang-sawi ito at hindi talaga ako nakaka-relate sa sinasabi nung kanta pero grabeng ganda ng himig nito. Ang galing galing talaga.
Isa pang kantang nagpapaulit-ulit sa isip ko ngayon ay yung Paper Roses ni Marie Osmond na ni-revive ni Jolina Magdangal. Haha. Jologs ba? Pero in fairness kay Jolina, isa siya sa mga artistang bumuo ng kanyang sariling kultura. Hindi siya takot subukin ang iba’t ibang bagay mula sa pananamit hanggang sa pag-aayos ng buhok. Sa kabila ng mga katopakan niya, tanggap pa rin siya ng industriya at ng kanyang milyon-milyong tagahanga.
Bakit nga naman Paper Roses? Sabi kasi sa kanta, “I realized the way your eyes deceived me with tender look that I mistook for love.” Ang kulit lang kasi sabi sa kasabihan, Ang iyong mga mata ay mga bintana tungo sa iyong kaluluwa. Sabi pa nga, hindi nakapagsisinungaling ang mga mata. So, kalokohan ang Paper Roses? Ang gulo.
Batay sa aking karanasan, madaling mahuli ang isang tao kung nagsisinungaling ba siya o hindi kapag tiningnan mo sa mata. Sa kanta kasi sa pamamagitan ng mga tingin, gusto niyang malaman kung mahal siya o hindi. Ang hirap nun kasi hindi naman magkasalungat na bagay ang mahal at hindi mahal gaya ng sa pagkakasalungat ng pagsisinungaling at pagiging matapat. Ang hirap malaman ang kaibahan ng tingin ng pananabik sa kaibigan at pagmamahal sa kanyang higit pa sa nibel ng pagkakaibigan.
Hipokrita ako kung sasabihin kong hindi ako takot na masaktan. Takot na takot ako sa totoo lang. Madalas yung takot ko ay natatabunan ng kagustuhan ko sa mga karanasan. Ngayong umaasa ako, sa kantang ito pinaalaala sa akin yung mga pagdududang dapat aking isinasaalang-alang at paglalagay muli sa aking sarili sa dapat ko talagang kalagyan.
Isa pang kantang naaalala ko ngayon ay yung kanta ni Diana Ross na Today than Yesterday yata. Yung may lyrics na, “I love you more today that yesterday but not as much as tomorrow.” Ewan ko ba.
Mahilig akong makinig ng musika pero kaya ko namang hindi makinig nang madalas. Hindi rin ako gaanong mapili sa mga genre. Nasasakyan ko naman halos lahat ng trip nila (maliban na lamang sa cueshe at hale).
Ngayong mga nagdaang araw, talagang tumatalon ang puso ko sa tuwa kapag naririnig ko ang beer ng itchyworms na pinatutugtog. Medyo kantang-sawi ito at hindi talaga ako nakaka-relate sa sinasabi nung kanta pero grabeng ganda ng himig nito. Ang galing galing talaga.
Isa pang kantang nagpapaulit-ulit sa isip ko ngayon ay yung Paper Roses ni Marie Osmond na ni-revive ni Jolina Magdangal. Haha. Jologs ba? Pero in fairness kay Jolina, isa siya sa mga artistang bumuo ng kanyang sariling kultura. Hindi siya takot subukin ang iba’t ibang bagay mula sa pananamit hanggang sa pag-aayos ng buhok. Sa kabila ng mga katopakan niya, tanggap pa rin siya ng industriya at ng kanyang milyon-milyong tagahanga.
Bakit nga naman Paper Roses? Sabi kasi sa kanta, “I realized the way your eyes deceived me with tender look that I mistook for love.” Ang kulit lang kasi sabi sa kasabihan, Ang iyong mga mata ay mga bintana tungo sa iyong kaluluwa. Sabi pa nga, hindi nakapagsisinungaling ang mga mata. So, kalokohan ang Paper Roses? Ang gulo.
Batay sa aking karanasan, madaling mahuli ang isang tao kung nagsisinungaling ba siya o hindi kapag tiningnan mo sa mata. Sa kanta kasi sa pamamagitan ng mga tingin, gusto niyang malaman kung mahal siya o hindi. Ang hirap nun kasi hindi naman magkasalungat na bagay ang mahal at hindi mahal gaya ng sa pagkakasalungat ng pagsisinungaling at pagiging matapat. Ang hirap malaman ang kaibahan ng tingin ng pananabik sa kaibigan at pagmamahal sa kanyang higit pa sa nibel ng pagkakaibigan.
Hipokrita ako kung sasabihin kong hindi ako takot na masaktan. Takot na takot ako sa totoo lang. Madalas yung takot ko ay natatabunan ng kagustuhan ko sa mga karanasan. Ngayong umaasa ako, sa kantang ito pinaalaala sa akin yung mga pagdududang dapat aking isinasaalang-alang at paglalagay muli sa aking sarili sa dapat ko talagang kalagyan.
Isa pang kantang naaalala ko ngayon ay yung kanta ni Diana Ross na Today than Yesterday yata. Yung may lyrics na, “I love you more today that yesterday but not as much as tomorrow.” Ewan ko ba.
Eto pa...
Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ko maintindihan talaga. Damang dama ko ang bawat pagtibok ng puso ko. Kasabay nito’y hindi ko na rin mahintay ang bukas, nagbabakasakaling makita kita ulit. Kahit sulyap lang, solve na ako.
Nasasaktan ako kapag may mga panahong nagbabanggit ka ng mga chorva mo sa iba. Nasasaktan ako kapag ang layo-layo mong maghanap. Nasasaktan ako kapag hindi ko na alam kung ano na ang nangyayari sa buhay mo.Basta, nasasaktan ako. Alam kong wala akong karapatang masaktan. Alam kong hindi mo rin naman sinasadyang masaktan ako.
Kahit naman ganun, gigising pa rin ako kinabukasang ikaw ay sa mga dahilan kung bakit gusto kong mabuhay pa ng isa pang araw… at mauulit ito nang mauulit hanggang hindi ko na namalayang buwan na pala ang nakalipas. Oh well. Mukhang nao-overfantacized na naman kita. Kasi ikaw eh.
*iniiwasan ko pa naman ang mga ganitong klaseng entry pero kung mababasa mo ito, puwede ba kitang yakapin nang mahigpit? Miss na kita. J
Nasasaktan ako kapag may mga panahong nagbabanggit ka ng mga chorva mo sa iba. Nasasaktan ako kapag ang layo-layo mong maghanap. Nasasaktan ako kapag hindi ko na alam kung ano na ang nangyayari sa buhay mo.Basta, nasasaktan ako. Alam kong wala akong karapatang masaktan. Alam kong hindi mo rin naman sinasadyang masaktan ako.
Kahit naman ganun, gigising pa rin ako kinabukasang ikaw ay sa mga dahilan kung bakit gusto kong mabuhay pa ng isa pang araw… at mauulit ito nang mauulit hanggang hindi ko na namalayang buwan na pala ang nakalipas. Oh well. Mukhang nao-overfantacized na naman kita. Kasi ikaw eh.
*iniiwasan ko pa naman ang mga ganitong klaseng entry pero kung mababasa mo ito, puwede ba kitang yakapin nang mahigpit? Miss na kita. J
No comments:
Post a Comment