Extreme!!!

Ang extreme ng araw na ito. Umiyak, nagalit, umamo, kinilig, natawa, natuwa, naasar, nagsinungaling, naging tapat, nakinig, inantok, napagod, nangamba, natakot at na-in love ako ngayong araw na ito. Kung paano nangyari iyon, hindi ko na maalala. Grabe.
Ang hirap intindihin ng isang araw sa buhay mo. Minsan, pakiramdam mo ang bilis-bilis ng oras lalo na kapag sumasagot ka ng pagsusulit. Minsan naman parang ang bagal-bagal ng takbo nito kung ikaw ay naghihintay sa paparating na tren sa LRT2 o nag-aabang ng paparahing dyip. May mga araw na nasalo mo lahat ng kamalasan at may pagkakataon namang daig mo pa ang may bitbit na bagua at agimat sa dami ng suwerteng natanggap mo sa araw na iyon. Ang labo no? Dahil sa mga kalabuang ito, ang sarap mabuhay na hindi.
Puwedeng mangyari ang lahat lahat sa iyo sa loob ng isang araw at puwede rin namang tumunganga ka lang buong maghapon. Extremes no?
Sabi nga ni Manny Pacquiao, [if I quoted him right] “Extrem, extrem, magic sing.” Extrem nga naman.