Malapit na ang Katapusan

Isa akong Kriminal

 

Grabe, patapos na ang semestreng ito. Ang dami pang kailangang gawin. Marami namang magagandang nangyari sa akin. Una, hindi ako na-hospital ngayong semester. Yehesss… Buti naman at naging mailap na ang mga dengue-carrier mosquitoes sa akin. Sana magpatuloy ito. At marami pang iba. Naalala ko nung nakaraang Huwebes, eto yung dapat na isusulat ko eh:

Habang nagmamadali ako papunta sa aking unang klase, hindi ko sinasadyang nakagawa ako ng isang krimen. Sa sobrang taas-noo akong naglalakad, bigla na lang may lumagatok. Yun na. Isang walang kamuwang-muwang na butiki ang nakahandusay sa sahig. Duguan at hindi na gumagalaw. Patay. Hanggang ngayon, inuusig pa rin ako ng aking konsensya. Kung ipis pa, ayos lang kasi nakakaperwisyo pero butiki. Maling mali ko yun eh. Isipin nyo, nawalan na siya ng pagkakataong gumawa ng isang kakaibang tunog kapag may paparating na bisita sa bahay at hindi na rin siya nakakain pa ng marami pang lamok.

Siyempre, ikinumpisal ko ito sa mga blockmates ko at pati na rin kay John Lloyd. Sabi pa nga niya, "ang mga butiki ay malapit sa Diyos." Haha. Benta talaga sa akin yun.

Pagkatapos kong mabasa nang maraming beses ang aking nakaraang entry, napansin ko talagang ibang iba iyon sa mga karaniwan kong isinusulat pero sa paglalabas ko ng saloobin, naramdaman ko ang pagiging ako nung mga nakasulat. Oo, mukhang naging masaya naman ang araw na ito kahit may isang malaking sablay na nangyari. Naiinis pa rin ako sa sarili ko kasi eto na naman ako sa mga nangyayari. Gulong gulo na ako. Nang sobra. Suicide na ito. Hahaha…

Basta, nag-enjoy naman ako ngayong araw na ito. Promise.